Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja

Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku

Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku zostało otwarte dla zwiedzających w 1966 roku z inicjatywy ówczesnego wojewódzkiego konserwatora zabytków Jerzego Tura oraz pierwszego dyrektora Muzeum Ziemi Sanockiej Aleksandra Rybickiego. Na wstępie trzeba podkreślić, że jest to największe pod względem liczby zgromadzonych obiektów muzeum etnograficzne w Polsce.

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja

Historia Skansenu

O historii Skansenu można poczytać na oficjalnej stronie.

Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku

 

Obiekty w Skansenie

Muzeum prezentuje wiejskie budownictwo Beskidu Niskiego, Bieszczadów oraz przyległych do nich pogórzy. Jest podzielone na sektory, które odpowiadają dawnym grupom etnograficznym, takim jak: Pogórzanie Wschodni i Pogórzanie Zachodni, Dolinianie, Bojkowie i Łemkowie.

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja

Pogórzanie Zachodni

Pogórzanie zachodni to polska grupa etniczna zamieszkująca tereny od rzeki Białej na zachodzie, do historycznej, XIV-wiecznej granicy między Polską a Rusią na wschodzie (po Jasiołkę i Wisłok, od Przełęczy Dukielskiej po Krosno, Strzyżów, Czudec i Rzeszów). Grupa ta powstała w okresie średniowiecza w wyniku zasiedlenia Pogórza Ciężkowicko-Dynowskiego przez ludność z województwa krakowskiego i sandomierskiego. Podstawowym zajęciem pogórzan była uprawa roli, hodowla bydła, bartnictwo. Rozwinęło się tu również tkactwo.

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
  1. Karczma z Lisznej, pow. sanocki (ok. 1890)
  2. Dwór ze Święcan
  3. Tartak ze Zdyni, pow. gorlicki (1904)
  4. Chałupa z Rożnowic, pow. gorlicki (1858)
  5. Stajnia (ok. 1890)
  6. Piwnica (ok. 1900)
  7. Stodoła (1891)
  8. Chlewik dla świń (1905)
  9. Chałupa z Rzepiennika Strzyżewskiego, pow. tarnowski (1866)
  10. Piec garncarski (pocz. XX w.)
  11. Chałupa z Moszczenicy, pow. gorlicki (1860)
  12. Spichlerz z Jaszczwi, pow. krośnieński (ok. 1890)
  13. Stodoła z Błażkowej, pow. jasielski (koniec 1. poł. XIX w.)
  14. Maneż kieratowy z Zagórzan, pow. gorlicki (1907)
  15. Zagroda tkacka z Korczyny, pow. krośnieński (1790)
  16. Kapliczka szafkowa z Jaszczwi, pow. krośnieński (koniec XIX w.)
  17. Chałupa z Ustrobnej, pow. krośnieński (1897)
  18. Stodoła z Jaszczwi, pow. krośnieński (2. poł. XIX w.)
  19. Wiatrak z Turaszówki, pow. krośnieński (1923)
  20. Słup z kapliczką szafkową z Jaszczwi, pow. krośnieński (1879)

Pogórzanie Wschodni

Pogórzanie wschodni to część polskiej grupy etnograficznej wyodrębnionej z Pogórzan. Obszarowo zamieszkiwali Pogórze Strzyżowskie, Pogórze Bukowskie, Pogórze Dynowskie oraz Kotlinę Krośnieńską po wschodniej i zachodniej stronie dorzecza rzeki Wisłok od Zydranowej na południu do Kańczugi na północy.

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
  1. Wiatrak z Domaradza, pow. brzozowski (1926)
  2. Wiatrak z Urzejowic, pow. przeworski (1902)
  3. Dzwonek alarmowy
  4. Chałupa z Węglówki, pow. krośnieński (1892)
  5. Bróg (rekonstrukcja)
  6. Pasieka (od końca XIX w. do połowy XX w.)
  7. Chałupa z Niebocka, pow. brzozowski (1901)
  8. Kapliczka z Nowej Wsi Czudeckiej, pow. strzyżowski (2 poł. XIX w.)
  9. Szkoła z Wydrnej, pow. brzozowski (ok. 1880)
  10. Chałupa z Bliznego, pow. brzozowski (ok. 1890)
  11. Stodoła z Raczkowej, pow. sanocki (poł. XIX w.)
  12. Chlewik ze Srogowa Dolnego, pow. sanocki (pocz. XX w.)
  13. Studnia
  14. Krzyż z kapliczką szafkową z Jaszczwi, pow. krośnieński (ok. 1880)
  15. Zagroda jednobudynkowa z Równego, pow. krośnieński (1824)
  16. Zagroda jednobudynkowa z Lutczy, pow. strzyżowski (ok. 1870)
  17. Chałupa z Dydni, pow. brzozowski (1871)
  18. Murowana kapliczka z Jabłonki, pow. brzozowski (1890)
  19. Stodoła z Łubna, pow. rzeszowski (koniec XIX w.)
  20. Chałupa z Niebocka, pow. brzozowski (1892)
  21. Stodoła z Jasienicy Rosielnej, pow. brzozowski (ok. 1850)
  22. Piwnica ziemna tzw. „gruba” (pocz. XX w.)
  23. Kierat konny (pocz. XX w.)
  24. Kościół pw. św. Mikołaja Cudotwórcy z Bączala Dolnego (1667)
  25. Plebania rzymskokatolicka z Ropy, pow. gorlicki (ok. 1865)
  26. Spichlerz z Grabownicy Starzeńskiej, pow. brzozowski (1627)
  27. Stajnia z Libuszy, pow. gorlicki (koniec XIX w.)
  28. Stodoła z Nozdrzca, pow. brzozowski (1855)
  29. Studnia z Woli Krzywieckiej, pow. przemyski (2. poł. XIX w.)
  30. Chałupa z Kopytowej, pow. krośnieński (1. poł. XX w.)

Dolinianie

Dolinianie zamieszkiwali wschodnią część Dołów Jasielsko-Sanockich oraz okolice Leska, Sanoka i Mrzygłodu, na południu sięgali po pasmo Bukowicy. Była to grupa mieszana, złożona z ludności polskiej i ruskiej z niewielką domieszką ludności niemieckiej, która szybko zatraciła odrębność etniczną.

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
  1. Kapliczka z Lisznej, pow. sanocki (1867)
  2. Karczma zajezdna z Rogów, pow. krośnieński (1. poł. XIX w.)
  3. Studnia (koniec XIX w.)
  4. Kuźnia z Haczowa, pow. brzozowski (1855)
  5. Remiza strażacka z Lipinek, pow. gorlicki (1934)
  6. Szopa strażacka z Jaćmierza, pow. sanocki (pocz. XX w.)
  7. Zagroda jednobudynkowa z Nowosiółek, pow. leski (ok. 1910)
  8. Zagroda z Tyrawy Solnej, pow. sanocki (ok. 1910)
  9. Studnia z Nowosiółek (ok. 1910)
  10. Ekspozycja urządzeń olejarskich z Siedlisk-Bogusz, pow. dębicki (okres międzywojenny)
  11. Chałupa z Glinnego, pow. leski (ok. 1925)
  12. Studnia z Lisznej, pow. sanocki (pocz. XX w.)
  13. Bróg z Kuźminy (pocz. XX w.)
  14. Zagroda jednobudynkowa z Posady Olchowskiej, pow. sanocki (ok. 1880)
  15. Chałupa z Dąbrówki (1681)
  16. Pasieka z Lisznej, pow. sanocki
  17. Studnia z Roztoki, pow. przemyski (pocz. XX w.)
  18. Zagroda z Nadolan (1866)
  19. Kapliczka domkowa z Uherzec, pow. leski (1924)

Bojkowie

Bojkowie są to potomkowie osadników rusko-wołoskich, osiedlających się na terenie Bieszczadów w XV i XVI wieku.

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
  1. Chałupa („chyża”) ze Skorodnego, pow. bieszczadzki (1861) ze studnią
  2. Budynek mieszkalny ze Skorodnego, pow. bieszczadzki (1906)
  3. Młyn wodny z Woli Komborskiej, pow. krośnieński (ok. 1880)
  4. Cerkiew greckokatolicka pw. Narodzenia Bogurodzicy, z Grąziowej, pow. bieszczadzki (1731)
  5. Dzwonnica ze wsi Sierakośce, pow. przemyski (1712)
  6. Jednobudynkowa zagroda z Wołkowyi, pow. leski (pocz. XIX w.)
  7. Cerkiew pw. św. Onufrego Pustelnika (1750)
  8. Dzwonnica (1751)
  9. Kostnica (XVIII w.)
  10. Cmentarz przycerkiewny

Łemkowie

Łemkowie to wschodniosłowiańska grupa etniczna będąca potomkami rusko-wołoskich osadników zamieszkujących od XV wieku tereny Beskidu Niskiego po obu stronach granicy polsko-słowackiej (od Osławy i Osławicy na wschodzie, do rzeki Białej na zachodzie). Łemków dzieli się na: zachodnich (w okolicach Krynicy i górnego biegu rzeki Białej), środkowych (do rzeki Jasiołki) i wschodnich (do rzeki Osławy). Podstawą gospodarki łemkowskiej była uprawa ziemi i hodowla. Łemkowie zajmowali się również rzemiosłem.

  1. Budynek mieszkalno-gospodarczy („chyża”) z Komańczy, pow. sanocki (1885)
  2. Spichlerz z Komańczy (pocz. XX w.)
  3. Spichlerz z Komańczy (pocz. XX w.)
  4. Studnia
  5. Chałupa („chyża”) ze Smolnika, pow. sanocki (1925)
  6. Krzyż z Krempnej, pow. jasielski (koniec XIX w.)
  7. Zagroda jednobudynkowa z Królika Polskiego, pow. krośnieński, (koniec XIX w.)
  8. Chałupa z Pielgrzymki (1870)
  9. Studnia z Pielgrzymki, pocz. XX w.
  10. Chałupa ze Zdyni, pow. gorlicki (ok. 1910)
  11. Spichlerz (tzw. sypaniec) z Koniecznej, pow. gorlicki (ok. 1860)
  12. Zagroda jednobudynkowa z Klimkówki, pow. gorlicki (ok. 1920)
  13. Cerkiew pw. Narodzenia Bogurodzicy z Ropek, pow. gorlicki (1801)
  14. Dzwonnica bramna z Ropek (1904)
  15. Cmentarz przycerkiewny (rekonstrukcja)
  16. Kamienna kapliczka św. Mikołaja, z Krempnej, pow. jasielski (koniec XIX w.)

Poza sektorami: Dworek podmiejski Stupnickich z Sanoka (poł. XIX w.), dom podmiejski z Sanoka (lata 30. XX w.), Kuźnia z Wyżnego, pow. strzyżowski (2. poł. XIX w.)

Miasteczko Galicyjskie

Dużą atrakcję stanowi sektor małomiasteczkowy, stanowiący rekonstrukcję zabudowy ryku dawnego galicyjskiego miasteczka ze wszystkimi jego funkcjami. Można tu zobaczyć m.in. sklepy różnych branż, urząd gminy, synagogę, domy rzemieślników. Na terenie miasteczka umiejscowione są domy przeniesione z Jedlicza, Dębowca, Jaślisk, Sanoka, Brzozowa, Jaćmierza, Niebylca, Birczy, Rybotycz, Sokołowa i Starej Wsi, a także dom żydowski z Ustrzyk Dolnych i remiza z Golcowej.

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja

Sektor naftowy

Ze względu na fakt, że Podkarpacie jest najstarszych ośrodkiem górnictwa naftowego na świecie, a rafinerie i kopalnie ropy naftowej istniały tutaj już przed 1884 rokiem, to wyjątkową częścią Muzeum jest sektor kopalnictwa naftowego.

Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja
Muzeum Budownictwa Ludowego Sanok noclegi Jedlicze Łemkowie Bojkowie Pogórzanie Dolinianie nafta Galicja

Kolekcja powozów

Ciekawym uzupełnieniem jest wystawa kolekcji wozów i powozów używanych na ziemiach polskich na przestrzeni wieków.

Informacje na temat godzin otwarcia i cen biletów szukajcie na stronie Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku

 

K.B.

Ośrodek CARITAS w Myczkowcach

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Ogród Biblijny

Ogród Biblijny stanowi specyficzny zapis teologii Biblijnej. Jednocześnie zawiera przemyślaną i uporządkowaną katechezę o biblijnej historii zbawienia. Posadzone w Ogrodzie rośliny, które są wymienione w Biblii oraz różnego rodzaju elementy kompozycji wprowadzają w wydarzenia przedstawione w Piśmie Świętym.

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Ogród Biblijny w Myczkowcach powstał na przełomie 2009 i 2010 roku. Inicjatorem tego przedsięwzięcia jest ks. Bogdan Janik, dyrektor Ośrodka, który twierdzi, że „jest to dobre miejsce do ewangelizacji przedstawienia w formie różnych roślin i modeli architektonicznych przybliżają nam treści Pisma Świętego. Odbiorca ma tu możliwość odnalezienia konkretnych cytatów z Biblii nawiązujących do konkretnego gatunku lub wydarzeń. Celem kontemplacji treści biblijnych urządzono tu miejsca siedzące. Swoistą atmosferę tego miejsca tworzy również odtwarzana w tle muzyka”.

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Urządzony w formie parku linearnego zajmuje powierzchnie 80 arów. Zwiedzanie odbywa się w jednym kierunku poprzez promenadę o długości 230 m.

Do ogrodu wchodzi się przez wąską bramę.

Pierwszym elementem Ogrodu jest Księga Biblii.

„Otwarta księga stojąca na początku drogi wiodącej meandrami przez ogród biblijny oznacza, że to założenie ogrodowe, w którym jesteśmy, ma za zadanie ułatwić wyobrażenie sobie treści zawartych w Biblii. Będzie to możliwe poprzez zobaczenie roślin wymienionych na kartach Pisma Świętego, budowli i fragmentów tekstów biblijnych. Umieszczenie krótkiego wersetu: Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia … (Ps 24,1) daje wyraz temu, że nawet ten skrawek 80 arowej powierzchni w sercu Bieszczad należy do Pana, a to, że powstał jest znakiem błogosławieństwa i daru Bożego.”

dr hab. Zofia Włodarczyk „Ogród Biblijny w Myczkowcach”

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Kolejne punkty Ogrodu:

Roślinne przedstawienie Menory, siedmioramiennego świecznika wykonanego z bukszpanu. Płomienie Menory symbolizowały obecność Boga wśród Izraelitów.

Przejście przez Morze Czerwone z sadzawką wypełnioną czerwonym grysem.

Wędrówka przez Pustynię z symbolicznym przedstawieniem laski Aarona i miedzianego węża na palu.

Góra Synaj przypominająca o wydarzeniach związanych z nadaniem Praw.

Makieta Świątyni Jerozolimskiej wykonana w skali 1:10.

Rodowód Jezusa sporządzony z żywopłotu bukszpanowego stanowi łącznik pomiędzy Starym a Nowym Testamentem.

Rzeka Jordan, miejsce Chrztu Jezusa, w formie niewielkiego strumienia.

Pustynia Judzka i żyzne pola z gatunkami zbóż uprawianymi w czasach biblijnych.

Winnica z wieżą strażniczą i kamienne kopce z winoroślami.

Kolejne trzy punkty ogrodu to odniesienie do nauk Chrystusa.

Studnia Jakuba w otoczeniu m.in. krokusów, tulipanów, hiacyntów, narcyzów, lilii.

Ogród Oliwny wprowadzający do przedstawienia Męki Pańskiej i góry Golgoty.

Pusty Grób z sadzonkami aloesu, używanego do pozyskiwania żywicy balsamicznej, którą balsamowano ciała zmarłych.

Przedstawienie Zesłania Ducha Świętego.

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Ogród Biblijny w Myczkowcach jest wyjątkową atrakcją turystyczną w regionie.

W dalszej części Ośrodka można zwiedzić Park Miniatur oraz mini-zoo.

Park miniatur - Centrum Kultury Ekumenicznej

W Parku miniatur zgromadzono blisko 140 makiet cerkwi greckokatolickich, prawosłowanych oraz kościołów rzymskokatolickich z terenu południowo-wschodniej Polski, Słowacji i Ukrainy. Wszystkie miniatury wykonano w skali 1:25.

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Jednym z celów powstania Centrum Kultury Ekumenicznej  (CKE) było ukazanie różnorodności stylów bogatej sakralnej architektury drewnianej, poszczególnych grup etnicznych. Zaprezentowane sektory to Pogórzanie, Zamieszańcy, Łemkowie, Łemkowie słowaccy, Grupa Polsko-Ruska, Dolinianie, Teren mieszany, Bojkowie i Bojkowie ukraińscy.

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Do najstarszych kościołów rzymskokatolickich na terenie Pogórza Karpackiego należą kościoły w Haczowie, Bliznem, Golcowej, Domaradzu, Humniskach i Iwoniczu. Natomiast najpiękniejsze z zachowanych XVI-wiecznych budowli znajdują się w Święcanach, Trzcinicy, Binarowej, Sękowej i Libuszy. Cztery ostatnie zostały wpisane na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Centrum Kultury Ekumenicznej w Myczkowcach ma utwierdzać w przekonaniu, że ponad tym co dzieliło poszczególne wyznania, że ponad zaszłościami historycznymi powinna zapanować Miłość. Tę prawdę przypomina napis znajdujący się nad główną bramą: „Ponad wszystkim niech będzie miłość”.

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze
Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze
Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Mini-zoo

Mini-zoo położone jest we wschodnim skrzydle Ośrodka, przy stadninie koni. W dużych zagrodach można zobaczyć stado jelenia szlachetnego, kilkanaście okazów daniela płowego, kózki miniaturki, lamy oraz sarny. W klatkach i wolierach prezentują się króliki, pawie, ptactwo wodne, kilka gatunków bażanta, gołębie i kury ozdobne oraz papugi. Ciekawą atrakcją jest również świniodzik i świnka wietnamska trzymane w jednej zagrodzie.

Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze
Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze
Myczkowce, Ogród Biblijny, mini-zoo, park miniatur, Centrum Kultury Ekumenicznej, Bieszczady, CARITAS, Biblia, noclegi, Dwa Karpie Jedlicze

Zamek Królewski w Sanoku

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Muzeum Historyczne w Sanoku

Najstarsza wzmianka o grodzie w Sanoku pochodzi z 1150 roku. Współczesny zamek położony jest na wzgórzu (317 m n.p.m.), od wschodu oblanego wodami przepływającego w dole Sanu, a od południa Potoku Płowieckiego. Obecnie zamek jest siedzibą Muzeum Historycznego.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Z dawnego, gotyckiego założenia obronnego pozostał jedynie kamienny, piętrowy budynek główny na planie prostokąta. Został on w latach 1523-1548 przebudowany przez ówczesnego starostę sanockiego Mikołaja Wolskiego. Surowa bryła ozdobiona jest tylko renesansowymi obramowaniami okien. Pierwotne skrzydła północne i południowe zostały rozebrane odpowiednio w XVIII wieku i XX wieku. W 2011 roku dobudowano skrzydło południowe, nawiązując architekturą do historycznej budowli. To w tym skrzydle mieści się galeria obrazów Zdzisława Beksińskiego, uznanego współczesnego malarza. Artysta cały swój dorobek przekazał na rzecz Muzeum Historycznego. Jego figura odlana w brązie stoi na sanockim Rynku.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka
Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Wystawy stałe w Muzeum Historycznym

Wśród stałych ekspozycji Muzeum, na szczególną uwagę zasługuje kolekcja ikon, która jest jedną z najcenniejszych w Polsce, a także kolekcja katolickiej sztuki sakralnej z regionu i zbiory etnograficzne, w tym cenna kolekcja ceramiki pokuckiej.  

Sztuka sakralna – wystawę tworzą eksponaty pochodzące z kościołów i kapliczek z diecezji przemyskiej. Są to w większości dzieła anonimowych twórców. Najstarszym zabytkiem jest kamienna chrzcielnica (2. połowa XV wieku) z nieistniejącego gotyckiego kościoła pw. św. Archanioła Michała w Sanoku.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Galeria Zdzisława Beksińskiego – jest to największa na świecie, bo licząca blisko 600 prac, ekspozycja prezentująca bogatą i różnorodną twórczość jednego z najbardziej intrygujących współczesnych artystów. Pokazy multimedialne przybliżają sylwetkę tego twórcy.

Sztuka cerkiewna – wystawa liczy ponad 1200 eksponatów. Można zobaczyć najwcześniejsze przykłady malarstwa cerkiewnego oraz przedmioty liturgiczne takie jak: utensylia, drewniane i polichromowane krzyże ręczne, chorągwie, szaty, czy starodruki, które pochodzą z prawosławnych i greckokatolickich cerkwi z terenów południowo-wschodniej Polski i dzisiejszej Ukrainy.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka
Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Portret XVII – XIX w. – osoby uwiecznione na prezentowanych portretach były związane z ziemią sanocką poprzez pochodzenie, zajmowane pozycje lub koligacje rodzinne. Obiekty w większości zostały przejęte po II wojnie światowej od szlacheckiej rodziny Załuskich z Pałacu w Iwoniczu.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka
Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Sztuka współczesna – ekspozycja obejmuje ponad 220 dzieł 69 polskich i zagranicznych artystów, związanych z wybranymi zjawiskami w sztuce polskiej i zagranicznej minionego i obecnego stulecia. Główny trzon kolekcji stanowią dzieła polskich artystów powstałe we Francji, przekazane do muzeum przez darczyńców – Franciszka Prochaskę i jego żonę Marię.

Zbrojownia i schron obserwacyjny – na wystawie zaprezentowano rozwój uzbrojenia od wczesnego średniowiecza po okres II wojny światowej. Jednym z najciekawszych elementów jest oryginalny schron wybudowany w 1940 roku.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Ceramika Pokucka – kolekcja liczy ponad 500 eksponatów i jest to tego typu zbiór w Polsce. Należy wiedzieć, że Pokucie to kraina położona w Karpatach Wschodnich, w górnym biegu Prutu i Czeremoszu, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Miejscowa ludność, Huculi, zajmowała się pasterstwem, rolnictwem i rzemiosłem. Naczynia pokuckie wykonywano z łatwo topliwych glin żelazistych i oblewane szkliwem ołowiowym.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Archeologia – wystawa przedstawia w układzie chronologicznym kulturę materialną społeczności żyjących w okolicach Sanoka, począwszy od epoki kamienia, a kończąc na okresie nowożytnym.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Galeria Mariana Kruczka – artysta uprawiał malarstwo, rzeźbę, grafikę. Z kombinacji znalezionych przedmiotów, takich jak części maszyn, trybów, drutów, śrub, koralików, muszelek, tworzył oryginalną sztukę z pogranicza ludowej baśniowości i zwierzęcej fantastyki.

Prowadzone prace archeologiczne potwierdziły istnienie wczesnośredniowiecznego grodu obronnego na północnej stronie wzgórza zamkowego. Na odkrytych fundamentach gotyckiej wieży wzniesiono taras widokowy na dolinę Sanu i miasto. Wokół zamku uporządkowano zieleńce i poprowadzono ścieżki spacerowe.

Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka
Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka
Sanok, muzeum, zamek, historia, Bieszczady, Beksiński, podkarpackie, Dwa Karpie Jedlicze, noclegi, wystawa, ikony, sztuka

Strona Muzeum z aktualnymi godzinami zwiedzania

K.B.

Ścieżka przyrodnicza “Rymanów Zdrój”

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

Ścieżka przyrodnicza "Rymanów Zdrój"

Ścieżka przyrodnicza “Rymanów Zdrój” przebiega w większości przez tereny leśne. Ma za zadanie zapoznanie turystów z walorami przyrodniczymi lasów położonych w leśnictwie Rymanów Zdrój. Na ścieżce wyznaczonych jest 17 stanowisk z ciekawymi informacjami. Ścieżka ta ukazuje również wpływ człowieka, w tym pracę leśników, na wygląd i funkcjonowanie biocenoz leśnych.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

Ścieżka przyrodnicza “Rymanów Zdrój” jest jedną z najpopularniejszych tras pieszych w tym rejonie. Oznakowana jest biało-czerwonym kółkiem i ma długość około 8,5 km. Jej przejście, spacerowym tempem zajmuje 3-4 godzin.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

Stanowiska na trasie ścieżki przyrodniczej:

  1. Historia Rymanowa Zdroju
  2. Torfowisko
  3. Zamczyska – góra 561 m n.p.m.
  4. Mrowisko
  5. Wierchowa – punkt widokowy
  6. Paprocie
  7. Ochrona Lasu
  8. Kopalnia
  9. Pomnik przyrody Daglezja
  10. Karmisko dla zwierząt leśnych
  11. Skrzypy
  12. Polana Horodziska
  13. Środowisko łąkowe – Polana Wilcza
  14. Barwinek pospolity
  15. Wołtuszowa Cerkwisko
  16. Remiza dla ptaków
  17. Punkt czynnej ochrony płazów
Compass, mapa, Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

Fragment mapy Rymanów Zdrój i okolice, Wydawnictwo Compass.

1. Historia Rymanowa Zdroju

Historia Rymanowa Zdroju jest nierozerwalnie związana z rodziną Potockich, którzy nabyli tutejsze dobra w 1872 roku. Nowi właściciele, hr. Stanisław Potocki i jego żona Anna z Działyńskich Potocka należeli do grona patriotycznych, światłych i gospodarnych rodzin szlacheckich. Podczas wycieczki, zorganizowanej 16 sierpnia 1876 roku, hrabia Stanisław Potocki odkrył obfite źródła mineralne w dolinie Taboru. Analiza chemiczna potwierdziła właściwości lecznicze wód.

Istniejące tu źródła mineralne rozdzielono na trzy zdroje. Potoccy nadali im nazwy od imion członków rodziny Anny Działyńskiej-Potockiej: ojca Tytusa Działyńskiego, matki Celestyny z Zamojskich Działyńskiej oraz ciotki Klaudii Działyńskiej. Oficjalnie uzdrowisko zostało otwarte w 1881 roku.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

2. Torfowisko

Torfowisko to zbiorowisko roślin łąkowo-bagiennych i błotnych, z których wytwarzane są złoża torfu. Torfowiska powstają w obniżeniach terenu i na podłożu trudno przepuszczalnym, w klimacie umiarkowanym i chłodnym. Rośliny torfotwórcze wykazują nieograniczony wzrost tzn. że starsze części stopniowo obumierają i tym samym powiększają pokłady torfu.

Najważniejszą rolę odgrywają mchy, głównie torfowce oraz turzyce, a w niektórych typach torfowisk również krzewiki i wrzosowate. Torfowiska traktowano do niedawna jako nieużytki, dziś docenia się ich ważną rolę w retencji wody (zdolność zatrzymywania wody).

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

3. Góra Zamczyska 561 m n.p.m.

Góra Zamczyska dominuje w krajobrazie tej części Beskidu Niskiego zwanego Wzgórzami Rymanowskimi. Widziana od strony Rymanowa wyróżnia się uskokowym profilem, odmiennym od okolicznych, krągłych szczytów. Taki kształt góry jest pozostałością po wałach grodziska. Nazwa góry oraz podania ludowe mówią o istniejącym tu niegdyś zamku. Podobno z ruin tego zamku pobierano kamień na budowę kościoła parafialnego w Rymanowie.

Na kulminacji góry od strony północno-wschodniej stwierdzono dobrze zachowany wał kamienno-ziemny o szerokości 3,5 do 5 metrów i wysokości dochodzącej do 1,5 metra, wał zachował się również od strony południowo-wschodniej.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

Góra Zamczyska w zimowej odsłonie

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

4. Wierchowa - punkt widokowy

Polanka zlokalizowana jest na zboczach góry Zamczyska. Rozpościera się z niej widok, między innymi na górę Żabią i Kopiec. Polana jest otoczona młodym lasem (zwanym przez leśników młodnikami).

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

5. Mrowisko

Mrowiska składają się z części podziemnej, sięgającej niekiedy do głębokości 2 m i nadziemnej, w kształcie kopca z igliwia, gałązek, ziaren piasku i kawałków żywicy. Mrówki spełniają istotną rolę w ograniczaniu liczebności szkodliwych owadów leśnych, szczególnie w początkowych okresach gradacji. Ze względu na korzyści, jakie dają lasom, mrówki zostały objęte ochroną, a niszczenie mrowisk jest karalne.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

6. Paprocie

Paprocie rosną najczęściej w cienistych lasach, rzadziej na mokrych łąkach. Ścisłej ochronie gatunkowej podlegają: długosz królewski, pióropusznik strusi, podrzeń żebrowiec, języcznik zwyczajny, salwinia pływająca. Ochronie częściowej podlega paprotka zwyczajna. Jednak na trasie ścieżki spotyka się najczęściej naręcznicę samczą.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

7. Ochrona lasu

W ochronie lasu ważną rolę odgrywa zabezpieczenie lasu przed zniszczeniem przez czynniki abiotyczne (pożary leśne, przemysłowe zanieczyszczenia powietrza) oraz czynniki klimatyczne (huragany, okiść, mróz, wysokie temperatury, grad, nadmiar wilgoci lub jej brak). Istotna jest też ochrona przed nadmiernym użytkowaniem ściółki, brakiem lub nadmiarem poszczególnych składników substancji pokarmowych w glebie. Spośród szkodników największe znaczenie mają owady, zwłaszcza wykazujące tendencję do masowego występowania.

8. Kopalnia

W lasach całego Beskidu Niskiego można spotkać opuszczone kopalnie, zapadnięte kopanki i rdzewiejące kiwony. Są to pozostałości po eksploatacji ropy naftowej. Ropa znalazła się w centrum zainteresowania, gdy w 1853 roku w aptece Mikolascha we Lwowie Ignacy Łukasiewicz wydestylował z ropy naftowej, naftę świetlną, która w czasie spalania dawała jasny, niekopcący płomień. Więcej do poczytania o Ignacym Łukasiewiczu i historii nafty znajdziecie na blogu: Ignacy Łukasiewicz – pierwszy nafciarz

Ze względu na zagrożenie skażenia wód mineralnych, prace przy wydobyciu ropy w okolicach Rymanowa Zdroju zostały wstrzymane, a ostateczna likwidacja odwiertu nastąpiła w 1921 roku.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

9. Daglezja - pomnik przyrody

Daglezja, czyli jedlica zielona, jest to gatunek, który pierwotnie występował w zachodniej części Ameryki Północnej. Obecnie wprowadzanie obcych gatunków do lasów jest niedopuszczalne. Jednak w  przedwojennej Europie właściciele lasów ulegali „modzie” na nierodzime gatunki drzew leśnych.

10. Karmisko

Duże ssaki występujące w lesie to przeważnie roślinożercy. Zjadają one w dużych ilościach roślinność trawiastą, zioła, krzewinki, pędy i liście krzewów oraz owoce i korę drzew leśnych. W okresie zimowym naturalna baza pokarmowa dla zwierzyny ulega znacznemu zmniejszeniu. Dokarmianie zwierzyny karmą przygotowaną przez człowieka ma na celu uzupełnienie niedostatku naturalnego pożywienia i przetrwanie przez zwierzynę zimy w dobrej kondycji.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

11. Skrzypy

Skrzyp bierze swoją nazwę od charakterystycznego dźwięku, jaki wydaje podczas ściskania rośliny. Skrzyp skrzypi, ponieważ  błony komórek są przesycone krzemionką. Niektóre gatunki skrzypów, jak skrzyp polny, łąkowy i leśny mają znaczenie lecznicze. Natomiast skrzyp olbrzymi, który dorasta nawet do 2 metrów, podlega ścisłej ochronie.

12. Polana Horodziska

Nazwa polany Horodziska sugeruje, że istniało tu osadnictwo grodowe z okresu średniowiecza. Być może było ono związane z Górą Zamczyska, u stóp której jest położona. Niedaleko polany przepływa Czarny Potok, którego nazwa pochodzi od ciemnych łupków pokrywających dno i brzegi. Na początku polany Horodziska znajdują się kapliczka św. Huberta, skład drewna oraz odwiert wody mineralnej. Największą atrakcją tego miejsca są kwitnące jesienią kwiaty zimowita jesiennego często mylonego z krokusem. Zimowit jesienny podlega ścisłej ochronie gatunkowej.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

13. Polana Wilcza

Polany leśne z uwagi na połączenie łąki z otaczającym je lasem to szczególnie bogate środowisko flory i fauny. Z rzadkich gatunków roślin będących pod całkowitą ochroną występuje zimowit jesienny i kilka gatunków storczyków. Płazy i gady reprezentowane są na tym stanowisku przez kumaka nizinnego i górskiego, ropuchę szarą, żabę trawną, salamandrę plamistą, padalca, jaszczurkę żyworódkę i zwinkę oraz żmiję zygzakowatą i zaskrońca.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

14. Barwinek pospolity

Barwinek pospolity jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Barwinek pospolity jest trujący, zawiera alkaloidy, flawonoidy, sole mineralne, kwasy organiczne (mrówkowy, bursztynowy). Jest wykorzystywany w ziołolecznictwie, ponieważ obniża ciśnienie, wykazuje działanie przeciwkrwotoczne, działa pobudzająco na ośrodkowy układ nerwowy. Barwinek kwitnie od marca do maja.

15. Wołtuszowa

Wołtuszowa jest to nieistniejąca wieś lokowana na prawie wołoskim w 1470 roku pod nazwą „Baluthowa”, na terenie rymanowskich dóbr rodu Sienieńskich. W ramach „Akcji Wisła” w 1945 roku całą ludność przesiedlono na Ukrainę, w rejon Tarnopola. Opustoszałą wieś spalił oddział UPA, aby Polacy nie mogli jej zająć. Cerkiew z 1899 r. pw. Opieki NMP została rozebrana w 1953 r. Na wschód od cerkwiska, na zboczu, znajduje się cmentarz. Wśród ocalałych nagrobków jest jeden z zachowaną datą 1889 r.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

Kolejnym ciekawym przystankiem jest polanka z rzeźbami beskidzkich zbójników, popularnie nazywana Polaną Zbójnicką. 

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

W zimie zbóje również pilnują polany i opowiadają swoją historię. 

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

16. Remiza dla ptaków

Remizy dla ptaków są to powierzchnie, na których gospodaruje się wyłącznie pod kątem stworzenia optymalnych egzystencji dla ptaków. Remizy zajmują obszar porośnięty drzewami i krzewami (grab, buk, jarzębina, czeremcha, głóg, bez, trzmielina, kruszyna, róże ), których owoce są chętnie spożywane przez ptaki, a także występuje stałe, dostępne źródło wody. W zakrzaczeniach ptaki znajdują korzystne warunki do zakładania gniazd. W celu uzupełnienia miejsc lęgowych rozwiesza się budki lęgowe.

17. Punkt czynnej ochrony płazów

Płazy w okolicy Rymanowa Zdroju reprezentowane są przez salamandrę plamistą i traszki oraz kumaki, żaby, ropuchy i rzekotkę drzewną. Płazy są drapieżnikami i wiele z nich odgrywa pożyteczną rolę, bo ich ofiarą padają larwy i owady związane ze strefą dna lasu.

Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska
Rymanów Zdrój, Beskid Niski, ścieżka przyrodnicza, Wołtuszowa, Polana Zbójnicka, łemkowszczyzna, Jaga Kora, Łemkowie, na szlaku, wędrowanie, turystyka piesza, przyroda, natura, las, Zamczyska

Ścieżka opracowana i wytyczona została przez Nadleśnictwo Rymanów.

Źródło: J. Tomkiewicz, W. Zagórski, „Ścieżka przyrodnicza Rymanów Zdrój”, Rocznik Rymanowa Zdroju 2003, Stowarzyszenie Przyjaciół Rymanowa Zdroju.

Zdjęcia: K.B.

Ścieżka przyrodnicza “Rymanów Zdrój” w zimowej scenerii

Trasa 2. Przez nieistniejące wsie łemkowskie

Beskid Niski, rower, Wyszowatka, Przełęcz Długie, Długie, Radocyna, Lipna, Czarne, Nieznajowa, Rostajne, Magurski Park Narodowy, łemkowszczyzna, nieistniejąca wieś, symboliczne drzwi, redyk

Trasa: Wyszowatka – Przełęcz Długie – (Długie) – Radocyna – (Radocyna) – Radocyna – (Lipna) – Radocyna – (Czarne) – (Nieznajowa) – (Rostajne) – Wyszowatka

Długość trasy: 32 km
Skala trudności: łatwa
Rodzaj drogi: asfaltowa, szutrowa, gruntowa
Łącznie w górę: 305 m

Trasa jest łatwa technicznie, prowadzi jednak drogami i szlakami o różnej nawierzchni. Często trasę przecinać będzie Wisłoka, która miejscami zmusi do przeprawiania się w bród. Należy to ocenić jako niewątpliwą atrakcję i urok zwiedzanego obszaru. Dzięki tej wycieczce możliwe będzie również poznanie terenów, które przed laty były zamieszkiwane przez Łemków, a obecnie pozostały po nich tylko ślady. Puste i ciche, porośnięte trawą zakątki Beskidu Niskiego skrywają w tym miejscu fundamenty domów, murowane piwnice, zaniedbane cmentarze, cerkwiska, a także przydrożne krzyże i kapliczki.

Ciekawą atrakcją tej trasy są symboliczne drzwi ustawione w miejscu nieistniejących wsi. Autorka projektu „Drzwi do zaginionego świata”, Natalia Hładyk, tak opowiada o swoim pomyśle: „W zamyśle projekt miał służyć oznaczeniu nieistniejących wsi łemkowskich. Wiedziałam na pewno, że nie postawię zwykłej tabliczki na dwóch nóżkach. Myślałam o narysowaniu konturów zabudowań, potem o rzeźbach Łemków, albo o ruchomych instalacjach. Stanęło na drzwiach, prostym i wymownym symbolu tego, jak niewiele z dawnej kultury tych ziem przetrwało do dziś. Drzwi to też zaproszenie, by ten zaginiony świat odnaleźć”. Drzwi, za którymi nic nie ma znajdują się w dawnych wioskach Czarne, Długie, Lipna, Nieznajowa i Radocyna. Przy każdych drzwiach można zapoznać się z mapą i historią nieistniejącej już wioski.

Praktyczne rady:

– należy zaopatrzyć się w odpowiednią ilość jedzenia oraz napojów, ponieważ na trasie nie będzie sklepów, w których można by uzupełnić zapasy;

– na trasie kilkakrotnie pojawi się konieczność przeprawy w bród przez rzekę Wisłokę i potok Zawoja, dlatego wycieczkę warto zaplanować w okresach niskiego stanu wód;

– na całej trasie nie ma wydzielonych parkingów czy miejsc postojowych, ale samochód można śmiało zaparkować w bezpieczny sposób na poboczu drogi;

– wybierając odpowiednią porę roku możecie natrafić na pasterzy wędrujących ze swoimi stadami owiec. Nam udało się ich spotkać w czerwcu.

0,0 km – początek trasy stanowi dawna wieś łemkowska, a obecnie osiedle byłego PGR, Wyszowatka. Samochód można zaparkować przy drodze, tuż po zjeździe z drogi krajowej nr 992. W tym miejscu zaczyna się jedyny dłuższy podjazd (około 2,4 km, 80 m przewyższenia). Poruszamy się transgranicznym  Karpackim Szlakiem Rowerowym znakowanym kolorem czerwonym.

Wyszowatka

Nazwa wsi Wyszowatka pochodzi od słowa „wisz”, które oznacza zarośla, mokrą łąkę, sitowie. W 1629 roku wieś należała do majątku Stadnickich i liczyła trzy gospodarstwa wołoskie i jedno sołtysie. W 1890 roku w Wyszowatce mieszkały 303 osoby wyznania grekokatolickiego, a sama wieś należała do parafii w Grabiu. Prawie cała ludność przeszła na prawosławie w 1927 roku. Zbudowano wówczas drewnianą cerkiew, która była pierwszą świątynią we wsi. W 1945 roku cała ludność Wyszowatki przeprowadziła się do ZSRR, a na terenie wsi utworzono państwowe gospodarstwo rolne, w którym w latach 70-tych XX wieku pracowali więźniowie. Z dawnej wsi pozostały wyłącznie dwa kamienne krzyże przydrożne (z 1904 r.) oraz murowana kapliczka z 1924 roku.

2,4 kmPrzełęcz Długie. W tym miejscu kończy się jedyny podjazd na trasie. Jest to granica między województwami podkarpackim i małopolskim. Przełęcz Długie położona jest na wysokości około 550 m n.p.m. pomiędzy szczytami Dąb (676 m n.p.m.) a wierzchołkiem nieposiadającym nazwy o wysokości 642 m n.p.m. Na przełęczy znajduje się kamienny krzyż. Przez przełęcz wiedzie droga, łącząca wsie Wyszowatka i Grab z terenem nieistniejącej wsi Długie, do której zdążamy.

3,7 km – kolejnym przystankiem na trasie jest nieistniejąca wieś łemkowska Długie. Należy uważnie zjeżdżać kamienistą drogą, aby na zjeździe nie przegapić pierwszych z pięciu symbolicznych drzwi po dawnej wsi.

Długie

Długie to dawniej niewielka, a obecnie nieistniejąca już wieś, która była położona nad prawym dopływem górnej Wisłoki. Na terenach dawnej wsi prowadzony jest wypas owiec. Wieś Długie była wzmiankowana już w 1541 roku, kiedy rodzina Stadnickich kupiła ją od Wojszyków. Czterdzieści lat później istniały we wsi trzy dworzyszcza kmiece i jedno sołtysie. W 1881 roku wieś zamieszkiwało 247 osób w 36 domostwach. Do 1799 roku Długie było samodzielną parafią, ale później utraciło ją na rzecz pobliskiej Radocyny. W czasie I wojny światowej na terenie wsi toczyły się działania wojenne, przez co wieś znacznie ucierpiała. W 1928 roku mieszkańcy wioski, podobnie jak w wielu innych łemkowskich wsiach Beskidu Niskiego, powrócili do wiary swoich przodków, przechodząc z grekokatolicyzmu na prawosławie. Następnie większość wyjechała do ZSRR w 1945 roku, a pozostali zostali wysiedleni w czasie akcji „Wisła”. Wieś opustoszała, a przyroda z czasem zaczęła odbierać sobie to, co człowiek przed laty zagarnął.

Funkcjonująca we wsi cerkiew pw. św. Dymitra z 1745 roku została rozebrana w latach 50-tych XX wieku, a pozyskany z niej materiał wykorzystano do budowy stajni w Jasionce. Obok cerkwiska znajduje się cmentarz żołnierski z I wojny światowej nr 44 projektu Duszana Jurkowicza, który niedawno zrekonstruowano. Pochowano na nim 37 Austriaków oraz 208 Rosjan. Wzdłuż drogi od Wyszowatki pozostały liczne krzyże i kapliczki. Najprawdopodobniej przez przeoczenie urzędników, Długiego nie objęły dekrety z 1947 roku i 1949 roku, dotyczące przejęcia przez państwo mienia pozostawionego przez wysiedlonych do ZSRR. Formalnie zatem wysiedleńcy cały czas byli właścicielami ziemi.

Obecnie w miejscu dawnej chyży stoją symboliczne drzwi z numerem 12 do nieistniejącej miejscowości. Na prawym brzegu Wisłoki, zlokalizowany jest cmentarz parafialny z kamiennymi nagrobkami z kamiennymi lub metalowymi krzyżami, niektóre bogato zdobione w postaci płaskorzeźb. Obok umieszczono tablicę z napisem: „Cmentarz łemkowskiej wsi Długie wysiedlonej w roku 1947. Obiekt chroniony”.

Ciekawostką jest, że na terenie dawnej wsi kręcono sceny do filmu w reżyserii Dariusza Jabłońskiego pt. „Wino truskawkowe”, który powstał na podstawie „Opowieści galicyjskich” Andrzeja Stasiuka. W filmie można zobaczyć dymiące retorty do wypalania węgla drzewnego (obecnie rozebrane i wywiezione) oraz krzyż na przełęczy Długie i widoczną dolinę prowadzącą po byłej wsi.

4,6 km – mijając cmentarz parafialny w Długiem, dojeżdżamy do rozwidlenia drogi. Skręcamy w lewo, aby dotrzeć do dwóch kolejnych nieistniejących wsi: Radocyny i Lipnej. Kierujemy się na południe, Winnym Szlakiem Rowerowym znakowanym na żółto i jednocześnie szlakiem rowerowym czerwonym.

5,1 km – po przejechaniu 600 metrów szutrową drogą, docieramy do serca niewielkiej wsi Radocyna. Obecnie we wsi mieści się tylko Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy Nadleśnictwa Gorlice „Hotel Radocyna”, a w pobliżu studencka baza namiotowa funkcjonująca latem oraz leśniczówka. Miejsce, w którym wybudowano hotel nie było zamieszkiwane przed wojną. Wieś zaczynała się kilometr dalej na południe. Koło hotelu stoi dziś krzyż, który upamiętnia zniesienie pańszczyzny.

7,5 km – aby odkryć ślady po dawnej wsi Radocyna udajemy się dalej na południe, aż do skrzyżowania z drogą prowadzącą do Koniecznej. W tym miejscu odnajdziemy drzwi do nieistniejącej wsi.

Radocyna

Radocyna była wzmiankowana w 1603 roku jako mała wioska.  Pod koniec XVIII wieku Radocyna była już samodzielną parafią. Zamieszkiwało ją prawie czterysta osób. W 1921 roku wieś liczyła: 384 grekokatolików, 4 rzymskich katolików i 13 Żydów. W 1928 roku większa część ludności przeszła na prawosławie i założyła jedną z pierwszych parafii tego wyznania w Beskidzie Niskim, która została uznana przez władze. W czasie II wojny światowej w Radocynie stacjonował duży oddział niemieckiej straży granicznej. W 1945 roku wszyscy ówcześni mieszkańcy wsi wraz z księdzem dobrowolnie wyjechali do ZSRR i osiedli w okolicach Krzywego Rogu. Wróciła tylko jedna rodzina, która wykorzystała przedwojenne polskie dokumenty wojskowe. Pod koniec lat 50-tych XX wieku w dawnym budynku szkoły zamieszkało dwóch Łemków, lecz zostali oni zmuszeni do jej opuszczenia przez władze PGR w 1973 roku.

Wśród śladów po dawnej wsi, można podziwiać kapliczki i krzyże przydrożne, pozostałości piwnic i zdziczałe drzewa owocowe. Przy skrzyżowaniu drogi do Koniecznej, znajduje się budynek dawnej szkoły wybudowany przez mieszkańców w 1912 roku, a zniszczony przez pasterzy, którzy używają go jako obory. Po przeciwnej stronie drogi, 100 metrów na południe, pomiędzy wysokimi drzewami ukryte jest miejsce po dawnej cerkwi. Została ona wybudowana w 1898 roku, po tym jak wcześniejszą świątynię, położoną bliżej potoku, zniszczyła powódź. Za cerkwiskiem odnajdziemy również cmentarz z ponad dwudziestoma kamiennymi nagrobkami. Na jego terenie wydzielona jest kwatera wojenna z I wojny światowej nr 43 z murowanym obeliskiem z inskrypcją w języku niemieckim: „Nie znaliśmy życia drugiego człowieka, teraz śmierć nas połączyła”. Na cmentarzu spoczywa 4 Austriaków oraz 79 żołnierzy armii rosyjskiej. W pobliżu tego miejsca ustawiono symboliczne drzwi do nieistniejącej wsi.

9,8 km – po odwiedzeniu dawnej wsi Radocyna, wracamy tą samą drogą, aż do skrzyżowania w obecnej Radocynie koło hotelu. W tym miejscu skręcamy w lewo, w kolejną szutrową drogę, tym razem już bez oznaczeń, prowadzącą do nieistniejącej wsi Lipna, a dalej do miejscowości Zdynia. Przejeżdżamy koło leśniczówki i podążamy tą drogą na północy-zachód.

12,5 kmLipna, to trzecia nieistniejąca wieś na naszej trasie.

Lipna

Lipna po raz pierwszy w zapisach została wymieniona w 1765 roku jako wieś królewska administrowana przez starostwo bieckie. W 1785 roku wieś zamieszkiwało 175  grekokatolików. Do XIX wieku Lipna była określana jako przysiółek pobliskiej miejscowości Czarne, gdzie znajdowała się parafia. W 1885 roku wybudowano drewnianą świątynię pw. Narodzenia Najświętszej Maryji Panny. Spis z 1921 roku wykazał spadek liczby mieszkańców do 163 osób w tym: 153 grekokatolików, 4 rzymskich katolików i 6 Żydów. W 1928 roku unici przeszli zbiorowo na prawosławie i wybudowali nową prawosławną kaplicę. W czasie okupacji niemieckiej nie odnotowano we wsi walk, więc Lipna nie ucierpiała. Niemniej jednak mieszkańcy opuścili wieś w 1945 roku i wyjechali do ZSRR. Wieś otoczona jest wzgórzami: od południa Łysa Góra (704 m n.p.m.), bezimienny szczyt 641 m n.p.m. i Mały Beskid (631 m n.p.m.), od północy długie pasmo z kulminacjami Czarna (703 m n.p.m.) oraz bezimiennym szczytem 633 m n.p.m.

Po dawnej wsi pozostało sporo materialnych śladów. Najbardziej widocznymi obiektami są przydrożne krzyże, których można naliczyć aż osiem sztuk, z czego trzy znajdują się bezpośrednio przy drodze głównej. Innym obiektem po dawnej wsi jest cmentarz parafialny z ośmioma nagrobkami, oddalony od drogi głównej o około 150 m. Nad cmentarzem parafialnym zlokalizowany jest  cmentarz z I wojny światowej nr 45 zbudowany według projektu Duszana Jurkowicza. Przy północnej ścianie stoi centralny drewniany krzyż na kamiennym cokole z inskrypcją w języku niemieckim: „Wojna burzy – wojna buduje”. Cmentarz jest miejscem pochówku 153 żołnierzy, w 3 grobach zbiorowych i 22 pojedynczych, w tym 54 Austriaków i 99 Rosjan. W pobliżu cmentarzy znajdują się pozostałości po dwóch cerkwiach. Na cerkwisku po świątyni prawosławnej wybudowanej w latach 1933-1934, widać drewniany krzyż typu wschodniego, stojący w miejscu prezbiterium, a także wyraźny zarys fundamentów dawnej cerkwi. Z kolei  cerkwisko po greckokatolickiej cerkwi pw. Narodzenia Przeczystej Bogurodzicy wybudowanej w 1885 roku znajduje się około 80 m na wschód od cerkwiska prawosławnego. Widoczne są ślady fundamentów świątyni, krzyż z kopuły cerkiewnej oparty o buka oraz fragmenty blach kopuły. Na końcu dawnej wsi, w kierunku Zdyni, znajduje się jedyna przydrożna kapliczka. Jest to kapliczka typu domkowego, zwieńczona drewnianym dachem krytym gontem.

Dodatkowo w Lipnej można odnaleźć piwnice, studnie i miejsca po dawnych chyżach ukryte w lesie. Na polance, tuż przy drodze, umieszczono symboliczne drzwi łemkowskiej chyży z numerem 15, na których powieszono tablicę z informacjami o Lipnej.

15,2 km – aby dotrzeć do miejsca po czwartej nieistniejącej wsi, musimy wrócić do skrzyżowania w Radocynie i udać się drogą za znakami czerwonego szlaku rowerowego oraz Winnego Szlaku Rowerowego na północ. Po prawej stronie mijamy drogę dojazdową od Wyszowatki i Długiego.

16,3 km – na kolejnym skrzyżowaniu, koło pracowni ceramiki, skręcamy w lewo i za znakami Transgranicznego Szlaku Rowerowego, mijając po lewej stronie bacówkę, jedziemy prosto do serca dawnej wsi Czarne.

Czarne

17,4 km – nieistniejąca wieś Czarne, rozciągnięta była w dolinie lewego dopływu górnej Wisłoki. Wieś została lokowana prawdopodobnie w 1569 roku jako wieś królewska. W 1629 roku wieś liczyła trzy gospodarstwa rolne i dwa bezrolne. Pod koniec XVIII wieku założono parafię, która obejmowała również Nieznajową i Lipną. W 1880 roku Czarne liczyło już 330 mieszkańców. Ludność zajmowała się rolnictwem, tkactwem oraz wydobyciem i destylacją ropy naftowej. W czasie I wojny światowej na terenie wsi toczyły się walki, a osada przechodziła z rąk do rąk. Według spisu z 1921 roku, Czarne zamieszkiwało 323 grekokatolików i 5 Żydów. Siedem lat później cała ludność przeszła na prawosławie. Powstała w tym miejscu parafia prawosławna, będąca filią parafii we Lwowie. Należy podkreślić, że parafia wykazywała dużą aktywność, często organizując uroczystości oraz spotkania duchowieństwa prawosławnego. Dla porównania w tym czasie grekokatolicki proboszcz z Czarnego nie miał wiernych i zarządzał tylko opuszczonymi świątyniami w sąsiednich wioskach. Po zakończeniu II wojny światowej, część mieszkańców wyjechała do ZSRR, a pozostali zostali zmuszeniu do przesiedlenia w trakcie akcji „Wisła”. Została tylko jedna rodzina gajowego, którą wyreklamowały od przesiedlenia władze leśne. Większość opuszczonych gruntów przejął PGR z Jasionki.

Z zabudowy dawnej wsi zachowała się XIX-wieczna kapliczka z polichromią przedstawiającą Chrystusa Zmartwychwstałego, Zwiastowanie i wypędzenie szatana z raju. Najstarszy zachowany przydrożny krzyż pochodzi z 1894 roku, a najstarsza kapliczka z 1869 roku. Wiejską cerkiew grekokatolicką pw. św. Dymitra z 1789 roku rozebrano i przeniesiono do skansenu w Nowym Sączu (w 1993 r.). Obok miejsca po cerkwi położony jest cmentarz łemkowski oraz cmentarz wojskowy z I wojny światowej nr 53, w którym spoczywa 315 żołnierzy rosyjskich i 62 z armii austro-węgierskiej, w tym jeden Polak – kpt. Zieliński. Polegli zostali pochowani w 7 zbiorowych i 10 pojedynczych mogiłach. Nieco dalej ustawione są symboliczne drzwi, na których umieszczono historię wsi i okolicy.

18,5 km – po zwiedzeniu Czarnego, wracamy 1,1 km do skrzyżowania i skręcamy w lewo, kierując się na północ żółtym szlakiem rowerowym pokonujemy. Celem jest nieistniejąca wieś Nieznajowa. Poruszamy się drogą gruntową, która wije się z jednej na drugą stronę rzeki, przez co wielokrotnie przeprawiamy się w bród przez wody potoku Zawoja, dopływu Wisłoki. Wszystkie przejazdy są możliwe do pokonania bez schodzenia z roweru przy niskim stanie wody.

20,7 km – mijamy po prawej stronie sezonowo działającą Chatkę Studencką, aby następnie skręcić w prawo, na wschód, gdzie odnajdujemy ślady po dawnej wsi.

Nieznajowa

Nieznajowa to nieistniejąca wioska położona u ujścia Zawoi do Wisłoki. Obecnie stoją tu tylko dwa domy. Jednym z nich jest Chatka Studencka działająca pod patronatem Stowarzyszenia Miłośników Nieznajowej (czynna w czasie wakacji akademickich). Dawniej była to leśniczówka, która istniała tu od czasów, gdy wieś należał do hrabiów Skrzyńskich. Nieznajowa była lokowana na prawie wołoskim przez Stefana Oleśko ze Świątkowej na mocy przywileju króla Zygmunta I Starego wydanego 4 września 1546 roku. W 1581 roku wioska stanowiła część majątku Stadnickich i liczyła dwa gospodarstwa: sołtysie i kmiecie. Z czasem osada rozrosła się, bo już w I połowie XVII wieku na terenie wsi funkcjonowały folusz, młyn i stępy (urządzenia do obłuskiwania i kruszenia ziaren na kaszę). W 1718 roku wieś stała się częścią starostwa bieckiego za sprawą decyzji króla Augusta II. Po I rozbiorze Polski w 1772 roku ostatni dzierżawca starostwa, Wilhelm Siemieński, odkupił wieś z rąk Austriaków. W 1780 roku zbudowano cerkiew. W 1886 roku zanotowano 332 osoby zamieszkujące wieś, wszyscy wyznania greckokatolickiego. W tym czasie cerkiew w Nieznajowej była filią parafii w Czarnem. W 1890 roku, wioska przeszła w ręce hrabiny Franciszki Potulickiej ze Żmigrodu, a 29 lat później (1919 r.) kupił ją hrabia Aleksander Skrzyński z Zagórzan, znany polityk, premier i minister spraw zagranicznych w latach 1925-1926. W czasie I wojny światowej przez Nieznajową przechodziły fronty, które siały ogromne spustoszenie. Nie obyło się bez aresztowań, a 6 osób trafiło do obozu w Thalerhofie. W 1928 roku wszyscy Łemkowie zmienili religię na prawosławie. W 1936 roku wybudowano nową kaplicę prawosławną. W latach 30-tych XX wieku w Nieznajowej pracowały dwa duże młyny, a przy jednym z nich działała mała elektrownia wodna. W XIX i I połowie XX wieku wieś była ośrodkiem handlowym, w którym odbywały się cztery duże jarmarki w ciągu roku: w święto Wniebowstąpienia, 13 sierpnia, 10 września i 30 października. Z kolei na mniejszych targach, odbywających się co dwa tygodnie, handlowano wołami i krowami. Po zwierzęta przyjeżdżali żydowscy kupcy aż ze Żmigrodu i Gorlic. W czasie II wojny światowej w okolicy wsi nie było większych walk, ale w 1944 roku, ze względu na toczące się nieopodal walki w Ciechani i Żydowskiem (część tzw. operacji dukielsko-preszowskiej), wsią zainteresowali się Niemcy. W leśniczówce urządzili wówczas sztab oraz wybudowali schrony na stokach góry. W 1945 roku Łemkowie przenieśli się dobrowolnie do ZSRR, a miejscowi Polacy – do Czarnego. Z czasem tereny Nieznajowej zostały przejęte pod wypas owiec, gdzie gospodarowali głównie górale z Podhala i PGR w Jasionce. Od 1969 roku aż do stanu wojennego we wsi funkcjonował zakład karny. To w głównej mierze więźniowie tego zakładu przyczynili się do zniszczenia starej wieży cerkiewnej oraz kapliczek i krzyży, które zachowały się po wojnie.

Jednym ze śladów po dawnej wsi jest kapliczka domkowa na granicy z Wołowcem, która stoi przy dawnej drodze prowadzącej do wsi, nad potokiem Zawoja. Datowana jest na koniec XIX wieku. Najbardziej charakterystycznym miejscem w nieistniejącej wsi są cmentarz i cerkwisko. Na przycerkiewnym cmentarzu ustawionych jest 11 piaskowcowych nagrobków, w tym 7 zwieńczonych trójramiennym krzyżem z postacią Chrystusa, natomiast pozostałe 4 z płaskorzeźbami na cokole bądź inskrypcjami. Tuż obok cmentarza stała niegdyś greckokatolicka cerkiew pw. śś. Kosmy i Damiana zbudowana w 1780 roku. Obecnie pozostały po niej ślady kamiennej podmurówki, a w jej dawnym obejściu ustawiono mały obelisk z kamieni, na których zamontowano tablicę z wizerunkiem dawnej cerkwi i fragmentem wiersza J. Harasymowicza pt. „Nieznajowa cerkiew przewrócona”: „I Pantokrator przewrócony i w kurzu/ Skrzydlaty Michał przewrócony z koniem/ Zarastają kaliną i gąszczem łopuchów/ Wielkie usta cerkwi w Nieznajowej”. Jedną z mijanych na trasie kapliczek jest kapliczka z wnęką, zwieńczona małą cebulastą banią, a na niej osadzony jest trójramienny krzyż z figurą Chrystusa. Tuż obok kapliczki, stoją symboliczne drzwi łemkowskiej chyży z numerem 36, na których wisi tablica z informacją o Nieznajowej. Nieco dalej w kierunku zachodnim można odnaleźć kolejny obiekt sakralny, w postaci piaskowcowego krzyża, typu łacińskiego z figurą ukrzyżowanego Chrystusa z 1894 roku.

20,7 km – począwszy od symbolicznych drzwi, przez 2,4 km poruszamy się szutrową i gruntową  drogą na wschód. Od tego miejsca otwiera się przed nami piękna i malownicza dolina. W tej szerokiej i niezalesionej krainie pozostało wiele krzyży i przydrożnych kapliczek, jako ślad po wsi, w której przed laty tętniło życie. Na rozdrożu natrafiamy na tablicę informacyjną z mapą ukazującą dawny układ wsi. Dalej droga łączy się z drogą krajową 992.

23,1 km – dojeżdżamy do ostatniej na trasie nieistniejącej wsi Rostajne (opis trasa 1).

28,7 km – kolejne 5,6 km kilometry trasy biegną drogą krajową 992 przez Przytaszowski Las, leżący w granicach Magurskiego Parku Narodowego. Tutaj pozostawiamy drogę asfaltową i skręcamy w prawo w stronę Wyszowatki.

32,2 km – po przejechaniu ostatnich 3,5 km docieramy do miejsca rozpoczęcia wycieczki.

Skansen Wsi Pogórzańskiej im. Prof. Romana Reinfussa w Szymbarku

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Skansen Wsi Pogórzańskiej im. Prof. Romana Reinfussa w Szymbarku

Skansen Wsi Pogórzańskiej im. Prof. Romana Reinfussa w Szymbarku powstał w latach 80. XX wieku. Obiekty eksponowane w skansenie pochodzą z obszaru Pogórza Gorlickiego.

Ekspozycja stała prezentuje 15 obiektów wraz z wyposażeniem dziewiętnastowiecznej wsi pogórzańskiej w tym m.in. chałupy, stodoły, obory, wiatraki, olejarnie i ule.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Profesor Roman Reinfuss

Roman Reinfuss (1910-1998) to etnograf, znawca polskiej sztuki ludowej i etnografii Karpat. Podczas swoich wędrówek po Beskidzie Niskim zafascynował się historią i kulturą ludową, zwłaszcza Łemków. Skłoniło go to do porzucenia wyuczonego zawodu prawnika i podjęcia studiów etnograficznych.

27 maja 2010 roku, w setną rocznicę urodzin prof. Reinfussa na terenie Skansenu odsłonięto jego pomnik (ławeczka), a Skansen przyjął imię prof. Romana Reinfussa.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Wystawy stałe w Skansenie

Spichlerz z Rożnowic to jeden z najstarszych budynków gospodarczych zachowanych na terenie Pogórza. Parter pełnił rolę drewutni, a na piętrze gromadzone było zboże. W 2011 roku obiekt został zaadoptowany na cele administracyjne.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Chałupa z Moszczenicy wchodziła w skład średnio zamożnego gospodarstwa. W chałupie znajdują się cztery pomieszczenia: przelotowa sień, po lewej stronie komora, po prawej kuchnia, a z nią izba. W kuchni prezentowane są podstawowe naczynia, sprzęty, ławy, półeczki i łóżko przeznaczone dla osoby starszej. Z kolei izba wyposażona jest w meble i ozdobiona kwiatami z bibuły, makatką, drewnianymi ptaszkami oraz zawieszonym u powały „pająkiem”. Komora pełniła rolę magazynu.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Stodoła ze Stróżnej została zbudowana pod koniec XIX wieku. Budynek jest trójdzielny, składa się z przelotowego boiska i dwóch sąsieków. Przechowywano tu zboże, słomę i siano. Ściany są budowy zrębowej, między belkami pozostawiono szczeliny dla zapewnienia przewiewu. Dach jest krokwiowy, czterospadowy, kryty słomianą strzechą ułożoną schodkowo. W budynku prezentowana jest wystawa narzędzi i sprzętów używanych w rolnictwie na Pogórzu.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Obora ze Stróżnej z końca XIX wieku prezentuje wystawę narzędzi i urządzeń rolniczych używanych w hodowli zwierząt na Pogórzu. W oborze znajdują się cztery pomieszczenia. Część główna – dwudzielna stanowi osobne pomieszczenie dla kilku krów oraz wozownię z wydzielonym miejscem dla konia. W wozowni umieszczony jest wóz wyjazdowy. Dwudzielna przybudówka w dolnej części mieści chlewik, górna część przeznaczona jest dla kur.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Chałupa z Szymbarku jest najmłodszym obiektem w Skansenie. Pochodzi z 1924 roku. Stanowi przykład zmian zachodzących w latach 30. XX wieku, widocznych w wyglądzie zewnętrznym, przy jednoczesnym zachowaniu układu wnętrz typowych dla starszych domów. W jednym z pomieszczeń zorganizowano stałą wystawę „Zioła w tradycji Pogórza”.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Kuźnia z Turzy, k. XIX wieku pierwotnie należała do dworu. Pracował w niej kowal, który prowadził działalność na potrzeby dworu i wsi. Odtworzono w niej wygląd przeciętnej kuźni pogórzańskiej z okresu międzywojennego. Wystawa „Wiejska kuźnia” prezentuje obróbkę metalu, produkcję i naprawę narzędzi na pogórzańskiej wsi.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Wiatrak z Krygu to urządzenie do mielenia zboża przedstawione na przykładzie wiatraka rolkowego, tzw. paltraka. Wiatrak ustawiony jest na metalowym słupie – osi, co pozwalało na obracanie mechanizmu z całą obudową, w zależności od kierunku wiatru. Na ścianie frontowej umieszczono koło wietrzne z ośmioma drewnianymi łopatami. Wnętrze jest niewielkich rozmiarów, całość powierzchni zajmują urządzenia młyna.

Wiatrak z Ropy to urządzenie do mielenia zboża przedstawione na przykładzie wiatraka turbinowego. Wiatrak jest nieruchomy. Do kierunku wiatru ustawiano turbinę z kołem wiatrowym, umieszczoną na dachu. Wewnątrz znajduje się kompletne urządzenie: żarna, zsyp na ziarno, skrzynia na mąkę, przekładnia pasowa, która wprowadza mechanizm w ruch.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Chałupa dymna z Siar stanowi przykład jednobudynkowej biedniackiej zagrody z połowy XIX wieku. Wewnątrz znajdują się trzy pomieszczenia: sień, kuchnia (piekarnia) oraz izba. W sieni widoczne jest wejście do piwniczki i składziku na narzędzia, a także chlewika dobudowanego do szczytu chałupy. We wszystkich pomieszczeniach jest ubite z gliny klepisko. W piekarni jest wydzielone stanowisko dla krowy. Piec jest pozbawiony komina, przez co pomieszczenie to było zadymiane. Wyposażenie izby jest bardzo skromne: niezbędne meble, urządzenia i narzędzia tkackie. Chałupa była zamieszkiwana przez mężczyznę, który utrzymywał się z tkania płótna, a potem z wyrobu chodników.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Piec garncarski ma formę typową dla terenu Pogórza. Posiada kształt półkolistej czaszy; wykonany z cegły i gliny, spód wyłożony cegłą. Z przodu duży trójkątny otwór, który na czas wypalania naczyń zabudowywano cegłą. Wewnątrz ułożone są naczynia, z których część pochodzi z odbywających się współcześnie pokazów toczenia naczyń na kole garncarskim napędzanym nogą.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Olejarnia z Gródka stanowi przykład rzadziej występujących warsztatów rzemieślniczych. W budynku znajdują się dwa pomieszczenia z urządzeniami używanymi do obróbki siemienia lnianego: stępa, nożne do ubijania siemienia, duże kopyta, niecki, prasa śrubowo-klinowa do tłoczenia oleju. W olejarni tłoczono olej lniany, który był używany głównie w okresie Wielkiego Postu i Adwentu jako omasta do pokarmów.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Studnia z Wójtowej usytuowana jest na źródełku. Ma ciekawą formę, często spotykaną na początku XX w. Ocembrowanie wykonano z płaskich kamieni rzecznych. Nad ziemią znajduje się ośmiokątna osłona dębowa o budowie zrębowej, z dwudzielnym wiekiem do przykrywania studni. Dwa pionowe słupy boczne podpierają daszek, połączone są drewnianym wałem z metalową osią zakończoną korbą. Drewniany daszek w kształcie stożka, przykryty jest gontem.

Stodoła plebańska z Zagórzan prezentuje wystawę „Sztab operacji gorlickiej. 1915”, która upamiętnia Bitwę pod Gorlicami. Stała ekspozycja (15 figur) składa się z trzech scen ukazujących: naradę sztabową oficerów wojsk państw sprzymierzonych, wojskowy szpital polowy oraz jeńców rosyjskich konwojowanych przez żołnierza armii austro-węgierskiej.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze
Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze
Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Chałupa z Gródka (1886 r.) wchodziła w skład średnio zamożnego gospodarstwa chłopskiego. Wewnątrz znajduje się wystawa „Dawne rzemiosło ludowe na Pogórzu”.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Krzyż przydrożny to rekonstrukcja krzyża wzorowana na powszechnie występujących na terenie Pogórza drewnianych krzyżach z kapliczkami. Kapliczka umieszczona jest na skrzyżowaniu belek. Wewnątrz znajduje się rzeźba Chrystusa Frasobliwego. Ramiona krzyża przystrojone wieńcem z jedliny i kwiatami z bibuły.

„Zabytkowe pojazdy i maszyny rolnicze” to ekspozycja zabytkowych maszyn i urządzeń rolniczych używanych na wsi pogórzańskiej na przełomie XIX i XX wieku. Atrakcję stanowią wozy, sanie, bryczki, które należały do zamożnych gospodarzy.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze
Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze

Wystawa „Pogórzanie i sąsiedzi – stroje ludowe z regionów Polski i Słowacji” prezentuje odświętne stroje ludowe pięciu grup etnograficznych i etnicznych: Pogórzan, Łemków, Lachów Sądeckich, Szaryszan i Spiszaków.

”Edukacyjny park historii budownictwa ludowego i maszyn na pograniczu polsko – słowackim” został zaprojektowany w celu edukacji, rekreacji oraz integracji sensorycznej. Poszczególne obiekty nawiązując do tradycyjnej architektury ludowej, mają za zadanie uczyć poprzez uczestnictwo w ich uruchamianiu. W parku znajduje się m.in. wiatrak do mielenia zboża na mąkę, koło wodne, kierat do napędzania maszyn rolniczych, miech kowalski z paleniskiem, maselnica i koło deptakowe.

Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze
Skansen Wsi Pogórzańskiej, Prof. Roman Reinfuss, Szymbark, małopolskie, muzeum, Gorlice, historia, Łemkowie, łemkowszczyzna, Beskid Niski, noclegi, Pogórzanie, Dwa Karpie Jedlicze